Oglądałem wiele filmów wojennych, łącznie z przereklamowaną Dunkierką, ale ten przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. 2 godziny i 40 minut. A oglądam go prawie 4. Przewijam do tyłu i oglądam te sceny po raz drugi.
Doskonała scenografia, doskonały montaż. Piękna ścieżka dźwiękowa.
Gra aktorów... Wszyscy, jednak moją uwagę przykuł kto inny. Tak jak w filmie Cudowny chłopak nie Jacob Tremblay, ale Noah Jupe bardziej mi się spodobał, tak tutaj młodziutki Matteo Sciabordi wbił mnie w fotel. Historia tej przyjaźni powala na kolana. Gdzie jest mój przyjaciel Czekoladowy Gigant? Gesty, słowa, czyny.